fatiscor

fatiscor
fătisco, ĕre, v. n. (ante-class. in the dep. form fătiscor, ci; v. the foll.) [cf. Gr. chatis, chatizô; Lat. fatigo, fessus, adfatim; for the f = ch, cf. Gr. chu, cheô, cheusô; Lat. fundo, fons], to open in chinks or clefts, to gape or crack open, to fall apart, tumble to pieces ( poet. and in post-Aug. prose).
I.
Lit.:

(naves) laxis laterum compagibus omnes Accipiunt inimicum imbrem rimisque fatiscunt,

Verg. A. 1, 123:

saxis solida aera fatiscunt,

id. ib. 9, 809:

area neu pulvere victa fatiscat,

id. G. 1, 180:

(pinguis tellus) haud umquam manibus jactata fatiscit,

id. ib. 2, 249:

viscera flammis (with torreri),

Ov. M. 7, 554:

heu canimus frustra, nec verbis victa fatiscit Janua,

Tib. 1, 5, 67 (Müll. patescit):

camelo ungues in longiore itinere sine calceatu fatiscunt,

Plin. 11, 45, 105, § 254.—
(β).
In the dep. form:

non delubra deum simulacraque fessa fatisci?

Lucr. 5, 308.—
II.
Trop., to grow weak, become exhausted, to droop, faint, decrease (ante-class. in the dep. form):

solum segetibus fatiscit,

Col. 2, 13, 3:

scrofa celerrime fatiscit, quae plures educat,

id. 7, 9 fin.:

ipse exercitusque per inopiam et labores fatiscebant,

Tac. A. 14, 24: scriptores dum copia fatiscunt, id. ib. 6, 7:

viri in segnitiem,

Val. Fl. 3, 395:

manibusque nesciis fatiscere,

Tac. A. 16, 5:

donec fatisceret seditio,

id. H. 3, 10.— Poet., with inf.:

exsatiata fatiscet Mater Achilleis hiemes affringere bustis,

Stat. S. 5, 1, 35.—
(β).
In the dep. form:

aevo,

Lucr. 3, 458: altera irā, altera vulneribus fatiscuntur, Varr. ap. Non. 479, 13; Pac. ib. 307, 12; Att. ib. 10 and 479, 10 and 14; Fronto, Princ. Hist. p. 318 ed. Mai.

Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. . 2011.

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”